Patron

Urodził się w Łodzi 13 września 1894 roku.

W latach 1916-1919 współpracownik czasopisma studenckiego Pro arte et studio. W 1918 współzałożyciel kabaretu literackiego Pod Picadorem, w 1920 - grupy poetyckiej Skamander. Współpracownik i kierownik literacki kabaretów warszawskich, m.in. Qui pro Quo (1919-1932). Od 1924 stały współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie, gdzie redagował rubrykę Camera obscura, a także pism satyrycznych: Cyrulik Warszawski (1926-1933) i Szpilki (1936-1939).

W 1939 przedostał się przez Rumunię do Francji, a po jej upadku wyjechał do Portugalii, następnie do Brazylii i Nowego Jorku. W latach 1939-1941 współpracował z emigracyjnym tygodnikiem konserwatywnym Wiadomości Polskie, Polityczne i Kulturalne, w 1942-1946 z wydawanym w Londynie pod redakcją A. Słonimskiego lewicującym miesięcznikiem Nowa Polska. Opowiedział się za porozumieniem Polski z ZSRR. Atakowany przez koła emigracji polskiej, w 1946 wrócił do kraju. W 1947-1950 kierownik artystyczny Teatru Nowego w Warszawie.

Debiutował w 1913 wierszem Prośba w Kurierze Warszawskim. Rozgłos przyniosły mu już pierwsze zbiory poetyckie: Czyhanie na Boga (1918), Sokrates tańczący (1920), Siódma jesień (1922), Wierszy tom czwarty (1923), w których zrywał z dekadenckim nastrojem i językiem Młodej Polski, zwracając się w duchu optymizmu ku codziennemu życiu i jego współczesnym przemianom.

W następnych zbiorach: Słowa we krwi (1926), Rzecz czarnoleska (1929), Biblia cygańska (1933), Treść gorejąca (1936) pojawiły się ostre akcenty krytyki społecznej i egzystencjalny niepokój, a także tendencje liberalne, pacyfistyczne, antynacjonalistyczne i antyfaszystowskie. W tym okresie powstał głośny poemat satyryczny Bal w Operze (1936, wydany w 1946) i zbiór satyr Jarmark rymów (1934).

W latach II wojny światowej pisał Tuwim wielki poemat liryczno-epicki Kwiaty polskie (wydany w 1949), nawiązujący do romantycznego poematu dygresyjnego. Po przyjeździe do Polski stworzył niewiele wierszy, głównie o charakterze publicystycznym.

Zbieracz ciekawostek i osobliwości literackich oraz folklorystycznych i historycznych, np.: Czary i czarty polskie oraz Wypisy czarnoksięskie (1923), Polski słownik pijacki i Antologia bachiczna (1935), Cicer cum caule, czyli Groch z kapustą (tom 1-3, 1958-1963), Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie (1950).

Uważany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej popularnych poetów polskich XX w.

Zmarł 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem.

Julian Tuwim to również autor niezapomnianych wierszy dla dzieci:

Abecadło
Bambo
Cuda i dziwy
Dwa wiatry
Dwa Michały
Dyzio marzyciel
Figielki
Gabryś
Gdyby...
Idzie Grześ
Kapuśniaczek
Kotek
List do dzieci
Lokomotywa
Mróz
O Grzesiu kłamczuchu i jego cioci
Okulary
Ptak
Ptasie plotki
Pstryk
Rok i bieda
Rzeczka
Rzepka
Skakanka
Słoń Trąbalski
Słówka i słufka
Spóźniony słowik
Stół
Taniec
Trudny rachunek
Warzywa
Wszyscy dla wszystkich
Zosia-Samosia